Po przewrocie w Imperium Osmańskim w styczniu 1913 roku, władzę przejął nacjonalistyczny rząd Envera Paszy, zdecydowany prowadzić dalej wojnę. Turcja zerwała rozejm i wznowiła w lutym działania zbrojne. Osmańska ofensywa zakończyła się jednak niepowodzeniem. W marcu Turcja poddała Bułgarom twierdzę w Adrianopolu, a Grekom twierdzę w Janinie. W kwietniu Turcy poprosili ponownie o zawieszenie broni, a w maju wznowiono rokowania. 30 maja podpisano w Londynie traktat, w którym Turcja zrzekła się prowincji powyżej linii łączącej Enez nad Morzem Egejskim z Midye nad Morzem Czarnym. Serbia, Grecja i Bułgaria otrzymały po części Macedonii. Grecja uzyskała też większość wysp egejskich, w tym Kretę, a Czarnogóra – tereny pograniczne. Bułgarzy uznali pokój londyński za niesprawiedliwość, gdyż uważali, że ich straty i wysiłek w wojnie z Turcją były największe. Twierdzili, że ludność zamieszkująca Macedonię powinna w całości znaleźć się w państwie bułgarskim.

Po miesięcznej przerwie w połowie 1913 roku konflikt na Bałkanach wybuchł więc z nową intensywnością w zupełnie nowej odsłonie. Bułgarzy zaatakowali jednocześnie Greków i Serbów. Serbom z pomocą pospieszyli Czarnogórcy, a Bułgarię zaatakowała Rumunia i Turcja. Bułgarzy toczyli ciężkie walki, ale musieli się cofnąć. Grecy zarzucali im przy tym masowe zbrodnie wojenne na ludności cywilnej. Wobec ciężkich porażek na frontach, Bułgarzy w krótkim czasie zmuszeni zostali do prośby o pokój.

Dzięki mediacjom rosyjskim 10 sierpnia podpisano w Bukareszcie traktat pokojowy, na mocy którego Rumunia przejęła południową Dobrudżę, a Serbia i Grecja powiększyły jeszcze swojej zdobycze w Macedonii. Osobny układ zawarły 29 września Turcja i Bułgaria, która utraciła zajęte w I wojnie bałkańskiej  obszary Tracji Wschodniej, w tym Adrianopol.  Głównymi zwycięzcami konfliktu na Bałkanach były więc Grecja i Serbia, a osłabione wyszły z niego Turcja oraz zwycięska w I wojnie bałkańskiej Bułgaria. W wyniku obu wojen Grecja powiększyła swą ludność o ponad półtora miliona, a Serbia o ponad milion. Wojny bałkańskie spowodowały głębokie terytorialne i polityczne zmiany. Turcja przestała być mocarstwem i coraz wyraźniej orbitowała ku Niemcom. Rosja coraz mocniej wspierała Serbię, która z kolei czuła się coraz pewniejsza i zaostrzyła politykę wobec Wiednia. Niemcy coraz mocniej wiązały się z Austro-Węgrami. W „bałkańskim kotle” wciąż wrzało, a mieszające w nim bloki mocarstw, stawały się coraz bardziej zajadłe. Wkrótce stanie się to przyczyną wybuchu wielkiej wojny światowej, która przyniesie całej Europie hekatombę krwi.

(Na zdjęciu: grecka litografia przedstawiająca bitwę pod Kilkis, w trakcie drugiej wojny bałkańskiej w 1913 r.)